Het vertaaloeuvre van Hofstede telt niet alleen gekende meesterwerken, maar ook relatief onbekende teksten die dat predicaat verdienen en nu dus door een groter publiek ontdekt kunnen worden. “Teksten vertalen waarvan ik zelf niet wist of ik ze wel aankon.” Dat was volgens Rokus Hofstede zijn drijfveer toen hij zich in de jaren negentig als relatief jonge vertaler waagde aan werk van notoir moeilijke en daardoor in Nederland relatief onbekende schrijvers als Georges Perec en Pierre Michon. Hij kreeg al snel de naam een “kieskeurige vertaler” te zijn, mede doordat hij “zelf de ambitie liet blijken om moeilijk werk te doen”.… > Lees verder
De vorige levens van Régis Jauffret
In een vorig leven was ik bendelid. Wij overvielen snoepwinkels in het Gooi, een onzer kocht klapkauwgom terwijl de anderen hun zakken vulden; er was geen camerabewaking in die tijd. In een ander vorig leven was ik eeuwig student en would-be dichter in Groningen. In weer een ander vorig leven was ik kraker en freelance-socioloog in Amsterdam. In mijn huidige leven ben ik vertaler, huisman, koorlid, rugbysupporter in Gent, België. We leven in het hier en nu, maar allemaal hebben we ‘vorige levens’. Dat zijn niet louter eerdere levensfases in biologische zin; die fases gingen gepaard met een specifieke leefomgeving, een specifiek netwerk van relaties, een specifiek zelfbeeld, kortom met een eigen, afzonderlijke identiteit.… > Lees verder
Régis Jauffret, Wereld, wereld!, fragment
Die avond kregen ze een bevriend stel te eten. Om de nek van de vrouw hing een bijziendenbrilletje, haar echtgenoot ademde hoorbaar door zijn neus en snoot die regelmatig, als iemand die verkouden was.
– We gaan in augustus niet op vakantie.
– Hooguit een paar daagjes uitwaaien begin september.
– Je maaltijd was buitengewoon.
– Het is laat, we houden jullie niet langer op.
– Ik dacht dat ze nooit weg zouden gaan.
– Het is nog geen twaalf uur.
– Met die mensen is het altijd vier uur ’s nachts.
– Ik heb slecht geslapen, die pijn in mijn rug.… > Lees verder
Régis Jauffret, ‘Bravo’, fragment
[…]
We hadden een oude tv waar we nooit naar keken. We namen vluchtig de kranten door en dreven de spot met alle ellende op de wereld, we verkneukelden ons over de stakingen bij het openbaar vervoer, waar sedentaire schrijvers geen last van hadden, we grinnikten bij het lezen van de recensies waarin collega’s werden afgebrand.
Het verbaasde ons wel dat er niet méér werd gesproken over onze boeken, over ons geluk, over ons. Ons isolement was narcistisch, als van asceten. We hadden een hekel aan het mondaine leven, maar we droomden van roem.
Dan zouden eindelijk onze beeltenissen oplichten aan de gevels, prijken op de kleren van de voorbijgangers en ook op hun inwendige, dankzij propagandistische voedingsmiddelen die ons silhouet op de maagwand van consumenten zouden konterfeiten.… > Lees verder
Een boer uit Paraguay. Over ‘Wereld, wereld!’
U herinnert zich uw kindertijd. Uw hoogrode, vlasblonde moeder, die de godganse dag tegen u liep te schelden als een boer uit Paraguay tegen zijn ezel. En uw vader, uitgezakt voor het tv-toestel, onnozelheden mompelend tegen de personages die rondspartelden in de kijkdoos. Uw schoolresultaten waren matig, bedroevend, tenzij u deel uitmaakte van het ras der besten-van-de-klas, van wie de intelligentie was afgestemd op het laagvliegende brein van de onderwijzers die op de verhoging voor het bord heen en weer sprongen als bavianen.
Waar komt die boer uit Paraguay vandaan? Uit het licht krankzinnige brein van de Franse schrijver Régis Jauffret, auteur van het in 2003 gepubliceerde Univers, univers, dat bij de Arbeiderspers verschijnt onder de titel Wereld, wereld!… > Lees verder
Liefde en macht
De Franse literaire wereld lijkt al enige weken in de greep van een potentiële nieuwe cause célèbre. Met roerende eensgezindheid hebben nagenoeg alle hedendaagse schrijvers van naam zich dezer dagen achter romancier Régis Jauffret geschaard, wiens in maart 2010 verschenen roman Sévère op last van de rechter uit de rekken dreigt te worden gehaald. Tegen Jauffrets uitgever, Le Seuil, is begin oktober aangifte gedaan door de familie van Édouard Stern, een puissant rijke, in 2005 door zijn minnares Cécile Brossard vermoorde Franse bankier. Op die geruchtmakende moordzaak baseerde Jauffret zijn roman (zie voor meer details de papieren man).
De affaire sprak van meet af aan tot de verbeelding van het immer sensatiebeluste publiek.… > Lees verder