Alice: Een komeet schiet door het luchtruim
Een hemellichaam met haren, waarvan ze zeggen:
Hebben de sterren haren, dan zijn ze een gevaar voor het hoofd der hoge heren.
Een andere komeet schiet door het luchtruim
Met zijn staart, waarvan ze zeggen
Hebben de sterren een staart, dan zijn ze een gevaar voor de kont der hoge heren.
Staart en haren, broer en zus,
Twee kometen achter elkaar
En de tijden veranderen. Nu is daar
De tijd van de wraak, van het naakte zwaard
Van de broer. En van de zus de naakte spraak.
Ons naakte hart. Vlug! Val, nacht,
Val, val, val, en laat dan
Door jou heen, maanloze nacht
De twee kometen schieten, jacht
Maken op hetzij dood hetzij leven
Dat eindelijk opspringt uit het graf.
Gif, gif, barmhartig medicijn
Van aangerande maagden, je bent niet meer,
Jij oeroud filtrum, dan slap sap
Want woorden, woorden, woorden,
Die ik hier zet en samenlap
Als inslag op schering, zijde op katoen,
Vergiftigen mijn ziel doeltreffender
Dan misdadige toverdranken.
O nacht van woorden die mijn lijf ontrukken aan het graf.
[Caroline Lamarche, tekst geschreven voor het stuk J’ai enduré vos discours et j’ai l’oreille en feu, (naar The Revenger’s Tragedy), mise en scène Anne Thuot, herfst 2013 (théâtre de la Balsamine, Brussel; Eden, Charleroi, Nona, Mechelen, Théâtre du Rond-Point, Parijs); vertaling Rokus Hofstede]
