Vandaag (5 oktober 2013) is het driehonderd jaar geleden dat Denis Diderot werd geboren. Speciaal voor de gelegenheid hebben we nu ook een dossier Diderot aangemaakt (zie hier rechts in de marge), en aan de eerdere ‘Zeven portretten van Denis Diderot’ willen we graag het onderstaande portret van de filosoof in zijn oude kamerjas toevoegen, afkomstig uit een privécollectie en pas in 2012 voor het eerst openbaar tentoongesteld. De schilder is onbekend.
‘Waarom heb ik haar niet gehouden? Ze was aan mij gewend, ik was aan haar gewend. Ze volgde alle plooien van mijn lichaam zonder het te hinderen. Ik was schilderachtig en mooi. De nieuwe is stijf en gekunsteld, ik lijk wel een houten klaas. Geen behoefte waartoe zij zich in haar gewilligheid niet leende, want armoe is bijna altijd gedienstig. Lag er stof op een boek? Een van haar slippen diende zich aan om het af te wissen. Weigerde de dikke inkt van mijn veer te vloeien? Ze bood me haar flank. Lange zwarte strepen getuigden van de vele diensten die ze me had bewezen. Die lange strepen waren de herkenningstekens van de literator, de schrijver, de noeste werker. Maar nu zie ik eruit als een vadsige rijkaard. Men weet niet wie ik ben.’ – Denis Diderot, Regrets sur ma veille robe de chambre.
